توضیحات

خرید بازی UNCHARTED : The Lost Legacy

UNCHARTED : The Lost Legacy جدیدترین DLC بازی محبوب و فوق العاده آنچارتد 4 که برای کنسول PlayStation 4 توسط شرکت Naughty Dog تهیه و تولید شده است ، این بسته الحاقی که با نام بازی آنچارتد میراث از دست رفته معرفی شده و داستانی مجزا دارد ، دارای چند ساعت گیم پلی بسیار هیجانی بوده و قرار است برگ آخر این بازی محبوب را Chloe ورق بزند ، شخصیت مونثی که شما کنترل آن را بر عهده خواهید داشت و در 4 داستان اصلی باید ماجراجویی های او را دنبال کنید.

ماجراجویی که طبق سازندگان بازی می تواند تا بیش از 10 ساعت به طول بینجامد! بنابراین این بازی یک DLC فرعی با کمی نقشه و … نیست و به خودی خود میتواند یک عنوان مستقل نام بگیرد ، عنوانی که Naughty Dog در بسته الحاقی Left Behind از بازی افسانه ایی The Last of US نشان داد تا چه اندازه می تواند از یک چنین عناوین فرعی یک شاهکار بسازد ، بنابراین چشم بسته می توان گفت که شاهکاری تمام عیار خواهد بود چرا که این شرکت در تولید DLC هایی با این سبک کارنامه ایی بسیار درخشان دارد.

UNCHARTED: The Lost Legacy دارای داستانی بسیار جذاب با گیم پلی بهبود یافته و همچنین صحنه های سینماتیک فوق العاده با گرافیکی تحسین بر انگیز است و همانطور که گفته شد داستان زندگی کلویی و آشنایی اش با Nadine دختر هند تباری است که به دنبال یک عاج تاریخی به نام Ganesha هستند ، جهت دانلود بازی UNCHARTED: The Lost Legacy برای PS4 با لینک مستقیم به ادامه مطلب مراجعه نمایید …

پیش از هر چیز، همانطور که احتمالاً از پیش می دانید، دیگر خبری از نیتن دریک در لاست لگسی نیست و این بار با داستان کلوئی فریزر و نادین راس همراه می شویم. انتخاب این دو نفر به عنوان شخصیت های اصلی لاست لگسی، به همان اندازه که عجیب به نظر می رسد، ضروری بوده و به ناتی داگ فرصتی داده تا بسیاری از بخش های از قلم افتاده داستان سری آنچارتد را به صورت جداگانه روایت کند؛ درست مانند بسته الحاقی The Left Behind در بازی The Last of Us.

از یک طرف، کلوئی فریزر یکی از دوست داشتنی ترین شخصیت های سری آنچارتد به حساب می آید که علی رغم رابطه پر فراز و نشیب اش با نیتن، تقریباً هیچ چیز درباره پس زمینه وی نمی دانیم و از طرف دیگر، نادین راس هم از پتانسیل های فراوانی برای داستان سرایی برخوردار است که البته پس زمینه متفاوت آنچارتد 4 و تمرکز مظاعف آن روی رابطه نیتن و سم دریک، فرصت را برای پرداخت هرچه بیشتر کاراکتر وی از ناتی داگ گرفت.

بنابراین برخلاف آنچه به نظر می رسد، لاست لگسی صرفاً بهانه ای برای عرضه یک آنچارتد دیگر و کسب درآمد بیشتر نبوده؛ بلکه ناتی داگ به شیوه منحصر به فرد خودش، عنوانی را که قرار بوده شبیه به بسته الحاقی The Left Behind باشد، به یک بازی کامل با داستان واقعاً جذاب و حتی المان های تازه تبدیل کرده که شما را برای چند ساعت دیگر در این جهان دوست داشتنی نگه می دارد.

درست مثل بازی های The Left Behind ،The Last of Us و حتی آنچارتد 4، پایه های داستان سرایی لاست لگسی روی نوعی داینامیک وابسته به دیگری بنا شده؛ به این معنا که در تمام طول بازی، کلوئی و نادین یکدیگر را همراهی می کنند و دائماً تعاملات مختلفی با یکدیگر دارند. این تعاملات می تواند از رد و بدل کردن دیالوگ های مختلف تا همکاری با یکدیگر در مبارزات متغیر باشد و سبب شده تا در هر دقیقه، بازی حرفی برای گفتن داشته باشد و سکانس های گشت و گذار، به هیچ وجه خسته کننده نباشند.

صحبت از گشت و گذار شد. لاست لگسی یک بار دیگر مانند The Left Behind از بار اکشن بازی اصلی فاصله گرفته و خصوصاً در نیمه ابتدایی گیم پلی، توجه اش را بر ترغیب گیمر به کشف محیط، سپری کردن زمانش با نادین و آشنایی هرچه بیشتر با دو کاراکتر متمرکز کرده و بعد با تغییری 180 درجه ای، به سراغ نیمه دوم می رود که بار اکشن و پلتفرمینگ بیشتری دارد و حس و حال یک آنچارتد واقعی را منتقل می کند.

گذشته از چپتر نخست بازی، چند ساعت ابتدایی لاست لگسی در محیطی کاملاً Open-World دنبال می شود که حقیقتاً تغییری بزرگ برای آنچارتد به حساب می آید و کاملاً با پیش فرض ذهنی ما از گیم پلی خطی این سری تفاوت دارد. در این نقشه بزرگ، چندین فعالیت مختلف تعریف شده است که و باید در اقصی نقاط آن، به دنبال حل معماهایی باشید که به سنتی ترین شکلِ سری آنچارتد، در نهایت به باز شدن مسیری تازه و قرار گرفتن در محیطی منجر می شود که دیگر مثل ساعت های نخست باز نبوده و به داستان شکلی خطی می بخشد.

در نقشه جهان-باز ساعات ابتدایی، هیچ ترتیب مشخصی برای دنبال کردن ماموریت ها وجود ندارد و در عوض، از شما خواسته می شود تا به کمک یک اتومبیل و نقشه ای کاغذی، خودتان به عنوان یک جستجوگر گنج عمل کنید و هرطور که مایل هستید، به سراغ ماموریت ها بروید. این ساختار تازه، اگرچه در ابعاد چندان گسترده ای پیاده سازی نشده، اما برای ساعاتی کوتاه به ما نشان می دهد که یک آنچارتد جهان-باز ممکن است چه حس و حالی داشته باشد و با توجه به مکالمات دائمی و غیرخطی نادین و کلوئی با یکدیگر، باید گفت با ساختار جذابی طرف هستیم که می تواند تغییری بزرگ در آنچارتدهای بعدی ایجاد کند؛ البته با این فرض که یک روز دنباله ای برای این سری ساخته شود.

اما یکی از معدود ضعف های لاست لگسی، در پتانسیل های از دست رفته نقشه Open-World ظاهر می شود. همانطور که گفتیم، این نقشه آنقدرها بزرگ نیست اما باز هم بخش های خالی بسیار زیادی دارد و تنها استفاده ای که از این بخش های خالی شده، پنهان کردن گنج های کوچک و معروف سری آنچارتد در اقصی نقاط آنهاست که انصافاً به جز افرادی که در پی به دست آوردن تروفی پلاتینیوم هستند، هیچکس را به زیر پا گذاشتن متر به متر محیط ترغیب نمی کند.

شاید ساده ترین استفاده ای که می شد از این محیط داشت، قرار دادن گروهی از دشمنان در نقاط گوناگون و نه صرفاً محل معین ماموریت ها بود تا در میان اتومبیل رانی برای رسیدن از نقطه الف به نقطه ب، با چند موتورسوار نیز درگیر می شدید.

پس زمینه داستانی بازی که در هند دنبال می شود و کلوئی و نادین را به سرزمین های ناشناخته می کشاند، سبب شده تا به جرئت شاهد چشم نوازترین محیط های ممکن در تمام سری آنچارتد باشیم. نیمه دوم بازی که در شهری مدفون و باستانی دنبال می شود، پر شده از مناظری نفس گیر که با ادغام معماری های باستانی و طبیعت سرسبز هند، چشم را نوازش می دهند و کاری می کنند که یک بار دیگر کلاه مان را به احترام دستآوردهای فنی و هنری ناتی داگ برداریم.

از طرف دیگر توجه بسیار زیاد به جزییات باعث شده از نظر گرافیکی با شاهکاری مواجه باشیم که به ندرت طی چند سال اخیر دیده شده است؛ حتی روی کنسول پلی استیشن 4 استاندارد که آرام آرام به اواخر عمر خود نزدیک می شود و از قدرت پردازشی به مراتب بالاتر پلی استیشن 4 پرو برخوردار نیست.

به عنوان مثال، منبت کاری های ابنیه هندی جلوه ای بی نظیر به آنها بخشیده یا به مرور زمان، شاهد ایجاد زخم هایی روی دست کلوئی یا کثیف شدن ناخن های وی هستید. این سطح از جزییات شاید در ظاهر بسیار بی اهمیت به نظر برسد، اما تک تک آنها دست به دست یکدیگر داده اند تا با واقع گرایانه ترین آنچارتد تاریخ مواجه باشیم.

و جالب تر اینکه به لطف تسلط حیرت انگیز ناتی داگ بر رابط برنامه نویسی کنسول نسل هشتمی سونی، خبری از بارگذاری های طولانی و آزاردهنده نیست و مجبور نیستید بعد از هر اشتباه، صفحه سیاه لودینگ را تماشا کنید؛ فراموش نکنیم که عدم وجود بارگذاری های دائمی، نشان دهنده دانش فنی بسیار بالای توسعه دهندگان است و حتی استودیوی گوریلا گیمز هم با بازی «هورایزن: زیرو داون» که بدون شک از پدیده های فنی نسل هشتم بود نتوانسته بود به چنین موفقیت بزرگی دست پیدا کند.

برخلاف آنچه ممکن است تصور کنید، لاست لگسی تمام جنبه های گیم پلی آنچارتد 4 را در خود جای داده و شامل سکانس های بسیار جذابی از پلتفرمینگ با کمند و پازل هایی می شود که برای چند دقیقه مشغول نگه تان می دارند و مثل همیشه با حل کردن شان، احساس باهوشی می کنید. یکی از نگرانی های اصلی من به هنگام شروع بازی این بود که با توجه به توسعه لاست لگسی توسط تیمی دیگر، دیگر شاهد لحظات خاص سری آنچارتد که احساس قدرت یا هوشمندی می را القا می کنند نباشیم و خوشبختانه تجربه لاست لگسی نشان داد ناتی داگ به هیچ وجه استانداردهایش را زیر پا نمی گذارد.

حتی با این وجود که نیل دراکمن کارگردانی لاست لگسی را برعهده نداشته، سینماتیک بازی اندکی هم دچار پسرفت نشده و با طراحی محیط هایی سرسبز در هند، اضافه شدن عکس برداری از محیط با دوربین موبایل کلوئی و میان پرده هایی که به درستی کارگردانی شده اند، دائماً این احساس به شما دست می دهد که باید قدردان جلوه های بصری و هنری مقابل چشم تان باشید و از تک تک لحظاتی که در بازی سپری می کنید لذت ببرید.